De 5 overeenkomsten tussen Hyrox en een Keynote

Hyrox is bizar zwaar. Voor mensen die het niet kennen, je moet 8 keer een kilometer rennen en tussendoor steeds een oefening doen. 1 kilometer roeien, 1 kilometer ski machine, 100 lunges met 20 kilo in je nek, 150 kilo slee duwen, 100 wallballs. Je hebt het idee. Toch zie ik jonge mensen van 20 helemaal kapot gaan. In de kleedkamer na afloop vraag ik: ‘Had je veel getraind?’ 

“Een maand veel gerend en de oefeningen een paar keer los gedaan.”

Ik en Sus Verbruggen hebben 5 sessies met Oscar gewerkt voor zijn keynote. We maken een structuur, interviewen, ontwerpen zijn begin, de bruggetjes, repeteren alle stukken en geven aanwijzingen per onderdeel. Nadat we eerder al 4 sessies aan zijn spreekskills hebben gewerkt. Er zit een jaar werk in. Hyrox hetzelfde: vorig jaar in Maastricht liep ik mijn eerste.

Vorig jaar, ik loop mijn eerste Hyrox en ga hélemáal kapot. Ik denk 3 keer aan opgeven, mijn vriendin Marleen Stoker kan het niet aanzien. En ik ben na afloop een week ziek. Ik heb lichter getraind dan de wedstrijd is, dus ik word verrast. Ik heb veel keynotes gezien waarin mensen alleen hun inhoud hebben voorbereid. Die zijn oersaai. Het werkt niet, is niet spannend en het publiek haakt af. Omdat de inhoud niet op hen is afgestemd en de spreker monotoon vertelt. Het is rot als je er pas tijdens de wedstrijd achter komt dat je niet goed bent voorbereid.  

Dus: maak je training zwaarder. Ik deed mijn Hyrox lunges dit jaar met 30 kilo tijdens training. Dat was verschrikkelijk de eerste paar keer. Maar in de wedstrijd vloog ik er doorheen en was ik 3 minuten sneller dan vorig jaar. Met Oscar hebben we ingezoomd op elk detail van zijn tekst en elk moment van zijn keynote. Zo werd het elke sessie beter. En hadden wij als regisseurs bij de generale repetitie nog maar weinig feedback, bijna alles hadden we al gezegd tijdens de repetities.

In mijn sportschool train ik met een personal trainer. Maar mijn laatste drie trainingen train ik alleen. Hij is er ook niet bij in de wedstrijd. In mijn sportschool staan alle apparaten dicht bij elkaar en ren ik op de loopband. Tijdens de wedstrijd ren je rondjes en staan de apparaten ver uit elkaar. 

Hoe minder ik me focus op de processtappen die ik te nemen heb zoals met rennen de ene voet voor de andere. Steeds 10 lunges en dan 10 tellen rust. Hoe meer ik focus op het resultaat hoe minder goed het gaat. Hoe meer Oscar zich laat afleiden door zijn publiek en daardoor minder doet wat hij moet doen, hoe minder goed het gaat. Hij liet zich nauwelijks afleiden trouwens.

Mijn trainingen gingen supergoed. Jochem had een liesblessure en had geen verwachtingen van deze Hyrox. Ik dacht, ik ga het net zo goed doen als bij mijn trainingen of misschien wel sneller. Ik start goed en ren dan bij de tweede kilometer rennen een rondje te veel. Opeens lig ik achter Jochem, terwijl ik voorliep. Mijn hoofd zegt: ‘Het gaat niet goed.’ Uiteindelijk lever ik de hele wedstrijd een mentaal gevecht met mezelf en ben ik 2 minuten langzamer dan Jochem. 

Als spreker kan je na een lekker optreden verwachtingen hebben. Dat het de volgende keer precies zo gaat. Als dit dan niet gebeurt, kan je teleurgesteld zijn. Je bent met je aandacht bij je succes van de vorige keer maar vergeet je te focussen op wat je nu te doen hebt. Wat jij als spreker op dat moment voor dat publiek te doen hebt. Hoe meer open je erin gaat, hoe beter het gaat. Je doet wat er nodig is op dat moment.

Vorig jaar bij mijn Hyrox ging ik veel te snel van start. Door de adrenaline, andere mensen, opzwepende muziek. Na de 1ste oefening ben ik kapot. Ik heb mezelf opgeblazen. En dan moet ik er nog 7. 

Deze keer start ik veel rustiger. Ik loop een rustige eerste 4 oefeningen. Dan ga ik versnellen en uiteindelijk loop ik de hele Hyrox 10 minuten sneller. Als spreker is je eerste minuut heel belangrijk. Ga rustig staan. Maak contact. Neem je tijd en begin.